Истражувачите и лекарите од областа на биомедицината и биотехнологијата долго време се заинтересирани за можните терапевтски придобивки од кожата на ајкули. И покрај фактот дека кожата на ајкулите нема никакви „магични“ лековити својства, биологијата на овие животни е предмет на истражување за нејзината употреба во заздравувањето на раните и регенерацијата на ткивата.
Новото истражување се обидува да ги истражи лековитите својства за потенцијална примена во медицинските производи. Една од причините за интересот за кожата на ајкула е фактот што некои видови од овие животни имаат кожа со природни антибактериски својства. Овие карактеристики можат да ја намалат шансата за инфекција на раната со спречување или инхибирање на растот на опасните бактерии на површината на кожата.
Досега, текстурите на кожата на ајкули се користеа за да се развијат преврски за рани и медицински производи со намалена бактериска колонизација и подобрени својства за регенерација на ткивата. Со цел да се разберат механизмите на овие антибактериски квалитети и да се истражи нивната можна примена во создавањето на дополнителни антимикробни материјали за медицинска употреба, потребни се повеќе истражувања.
„Молекуларната биологија на ајкулите е уникатна. Ајкулата не е само уште една риба што плива наоколу, овие животни имаат единствена биологија и веројатно има многу биомедицински примени кај луѓето кои можат да се искористат. Кога станува збор за муцин, примарната компонента на слузта, може да се замислат различни локални третмани за нега на рани, кои би можеле да се развијат“, рече професорот по дерматологија Јакоб Викстрем од Каролинска Институтот во Шведска.
Тој и неговиот тим спроведоа истражување на шилестата ајкула (Squalus acanthias) и други видови ‘рскавични риби за да добијат увид во биохемијата на кожата на овие животни.
Кожата на ајкулите има исклучително тенок слој на слуз кој хемиски се разликува од оној на другите коскени риби. Тоа е затоа што слузта од ајкула е речиси неутрална по хемиски состав и помалку кисела од слузта на некои цицачи, вклучително и луѓето.
Истражувањето е револуционерно, но сѐ уште не се знае какви ќе бидат конечните резултати.
Треба да се има на ум дека кожата на ајкулата не е директен извор на медицински терапии иако може да ги подобри антибактериските својства и капацитетот за регенерација на ткивата. Главните цели на истражувањето се да се разберат основните механизми и карактеристики кои ја разликуваат кожата на ајкулите од другите видови, како и да се истражат потенцијалните употреби во медицината и другите биомедицински индустрии.
„Животните кои се еволутивно далеку од нас сè уште можат да ни дадат важни информации што се релевантни за луѓето“, заклучува Викстрем.