Доктор Бо Брок, ветеринар и автор на книгата „Crowded in the Middle of Nowhere“, ја сподели оваа срдечна приказна која го научи на подлабокото значење на љубовта.
Кога имал 13 години, Бо ја прашал баба си зошто се трудела толку многу за дедо му, кој деновите ги поминува на нива, а секогаш носи пеглана облека.
Нејзината едноставна, но моќна изјава дека тој е „најубавиот човек што Бог некогаш го создал“ оставила длабок впечаток врз него.
Иако неговиот дедо поради годините повеќе не личел на некој кој би се вклопил во вообичаените стандарди за убавина, сепак неговата баба во него гледала маж со кој го споделувала животот, некој кој и зрачи со посебен сјај.
Бабата објаснила дека нејзиниот сопруг ги има најубавите сини очи што ги видела, а неговите квалитети, како топлиот глас и насмевката, се она што го прави убав во нејзините очи.
Пеглањето на неговата облека бил нејзиниот начин да покаже почит кон него и да го поддржува во неговиот секојдневен живот, исто како што правел тој за неа низ годините на нивниот брак.
Оваа приказна потсетува на важноста на вистинските вредности во односите – дека вистинската убавина доаѓа од љубовта и почитта што ги чувствуваме кон саканите.
Тој исто така нагласува дека гестовите на внимание се мали, но значајни начини да покажеме колку се грижиме за оние што ги сакаме.