Колумна на Ерџан Демир
На 8 Април, целиот свет се потсетува на ромската историја, култура и придонесот на ромската заедница. Овој ден не е само симболично одбележување тој е потсетник на едно долгогодишно патување исполнето со предизвици, исклученост, но и со непокор, сила и достоинство.
Ромите низ вековите преживеавме прогони, дискриминација и маргинализација. Но и покрај сè, ние успеавме да ја сочуваме нашата култура, музика, јазик и традиција. Тоа е доказ за неверојатната издржливост и духовна моќ на еден народ. Денес повеќе од кога било, ни е потребно да ја негуваме таа сила и да ја насочиме кон заедничка обнова не само на културниот идентитет, туку и на заедничкиот дух.
Она што особено недостасува во рамките на ромската заедница е чувството на вистински патриотизам, не како слоган или празна реторика, туку како длабоко вкоренета љубов и одговорност кон сопствениот народ. Патриотизмот треба да значи меѓусебна поддршка, вложување во образованието, охрабрување на младите, зајакнување на семејствата и здружување околу општа визија за достоинствен живот.
За жал, често гледаме како некои го користат зборот „патриот“ за лични цели, за политички поени или економска добивка. Тие зборуваат за народот, но не живеат со него. Делат наместо да обединуваат. Вистинскиот патриот не го користи народот, туку му служи. Тие градат, не рушат. Поврзуваат, не разделуваат. Не се кријат зад симболи, туку се соочуват со реалноста и ја менуваат со љубов и посветеност.
Тука е и нашата заедничка одговорност да не им даваме простор на тие што зборуваат најгласно, туку на тие што работат најчесно. Да ги препознаваме луѓето што навистина го сакаат својот народ, што вложуваат без очекување награда, што стојат цврсто покрај својата заедница и кога е најтешко. Граѓанската свест е клучна кога народот ќе почне да вреднува дела над зборови, тогаш почнува вистинската промена.
Денес, кога светот зборува за инклузија и еднаквост, ние самите мораме да бидеме првиот чекор. Да ги поддржиме ромските деца да сонуваат, младите да создаваат, семејствата да се чувствуваат сигурни и почитувани. Да не чекаме туѓи раце за промена, туку да почнеме со себе.
Колку и да е тешка борбата, заедно сме посилни. Да ја негуваме културата, да го чуваме јазикот, да си ја кажеме вистината, само обединети можеме да изградиме подобра иднина. Тоа не е само визија тоа е наша одговорност.
Да го славиме 8 Април не само со зборови, туку со дела. Со почит, со свест, со обединетост.
Среќен 8 Април заедно кон достоинствена, правична и силна ромска иднина.