Постолимписката депресија останува табу тема и има многу непријавени случаи на депресија по натпреварувањето, велат експертите.
-Тоа е добро познат модел на санта мраз. Гледате дека неколку луѓе зборуваат за тоа, но не го гледате мнозинството, изјави психологот Марион Суприцио за ДПА.
Според експертите од германскиот спортски универзитет во Келн, постојат многу опции кои можат да им помогнат на спортистите да не се најдат во тешка ситуација по Олимпијадата.
-Психологијата и спортската психологија имаат што да понудат и превентивно работат. Важно е спортистите да ја подготват својата „глава“ за она што следи. Програмите се таму. Искористеноста се уште не е оптимална, има простор за подобрување, изјави Суприцио.
По Олимпијадата, спортистите се повеќе зборуваат за нивните психички проблеми, но веројатно уште повеќе молчат за тоа.
-Постолимписката депресија е табу тема за многу спортисти, но и многу ментални болести. Стравот од стигматизација е огромен, рече Сулприцио.
Темата го привлече вниманието на јавноста кога повеќекратниот олимписки шампион Мајкл Фелпс зборуваше за постолимписката депресија. Американскиот пливач откри дека се мачел по секоја Олимпијада, почнувајќи од Атина во 2004 година. Случајот на Фелпс покажува дека може да бидат погодени и најискусните, но се чини дека особено се изложени на ризик почетниците.
-Спортистите кои првпат се натпреваруваат на Олимпијадата многу брзо паѓаат во дупка, рече Ули Кнап, тренер на германската тркачка на далечина Малаика Михамбо.
Поискусните спортисти знаат што да очекуваат, додека новодојденците честопати се целосно обземени од голем настан како Олимпијадата.