Израелскиот весник „Хаарец“ објави дека обновувањето на војната од страна на Израел е најголемата грешка што ја направил од 7 октомври. Војната стана потешка, и по времетраење и по количеството на крвопролевање, како што рече Моше Дајан за една друга војна. Неговите цели се намалуваат, а неговите злосторства се натрупуваат. Првите два дена од обновената фаза на војната изгледаа страшно, како враќање на загубата на човештвото.
Во својата колумна во споменатиот весник, Гидеон Леви наведува дека светот се вратил на ужасните сцени, во кои децата умираат врескајќи од болка, а повредените – чии крвави тела се покриени со прашината на урнатите згради – се транспортираат во возила на брзата помош што не можат да им помогнат.
Колумнистот наведува дека Газа веќе не може да го поднесе ова и дека веќе нема смисла повторно да се бара раселување од северот. Ситуацијата е таква што југот на Појасот Газа е изложен на истото неселективно бомбардирање, а интерактивната карта на патот за бегство, која ја претставува славата на технологијата и етиката на ИДФ, веќе не може да спаси ниту еден живот.
Јасно е дека Израел – како што верува колумнистот – претпочита да го „скрши“ Движењето на исламскиот отпор (Хамас) отколку да ги спасува заложниците. Со повторното почнување на војната, Израел не само што ги загрозува животите на заложниците, туку го уништува секој обид за нивно ослободување и тоа во време кога процесот на размена на заробеници се одвиваше подобро од очекуваното.
„Израел има поважна цел од ослободувањето заложници“
Според некои извештаи, Хамас бил заинтересиран да ги ослободи машките заложници, за што цената била повисока, но Израел сакал прво да го заврши ослободувањето на жените. Неуспехот на преговорите и враќањето на сеопфатната војна ги покажува приоритетите на Израел, кој и пред ова покажа дека повеќе сака војна отколку ослободување заложници.
Дојде моментот на вистината кога е Израел во прашање, изборот е направен – како што вели колумнистот – иако фактот што Израел има поважна цел од ослободувањето на заложниците предизвикува гнев. Нема ништо поопасно од прекршување на непишаниот договор меѓу цивил или војник и неговата земја, оставајќи ги заложниците на нивната судбина.
Иако колумнистот смета дека војната на Израел е праведна, тој вели дека таа се води со ужасни методи. Дури и во праведни војни, не е сè прифатливо, особено да се убиваат 15.000 луѓе и да се продолжи со бескрајно убивање за да се постигнат цели кои можеби не се остварливи. (MIA)