Игор Јуриќ од Центарот за исчезнати и малтретирани деца за Радиотелевизија Србија вели дека државата е во голема мера одговорна за киднапирањето и убиството на 14-годишното девојче во Македонија. Според него има многу нелогичности во целиот случај и смета дека е неодговорно на почетокот на истрагата да се обвинува таткото на убиеното девојче.
Јуриќ за РТС изјави дека реакцијата на јавноста е очекувана, но дека смртната казна не е одговор на ваквите злосторства, туку дека работите треба да се спречат и да се разговара за превентивни мерки.
Јуриќ вели дека лица од Македонија му потврдиле дека осомничениот за кривичното дело е човек кој неколкупати бил обвинет за разни тешки кривични дела, дека имало закани и малтретирање.
– Можам слободно да кажам дека на некој начин беше под заштита на државата. Можам да потврдам дека државата е на некој начин и во голема мера одговорна за тоа што се случи, потенцира Јуриќ.
Тој посочува дека е неодговорно и дека му е „трн во око“ што министерот за внатрешни работи на Македонија излезе на самиот почеток на истрагата и јавно упати сериозно обвинение против таткото на убиеното девојче.
– Има многу нелогичности во целиот случај. Се зборува за личен интерес, а всушност немало барање за откуп. По два и пол часа девојчето веќе било убиено. Ако е вклучен личен интерес, постои огромно прашање зошто случајот со убиство се случи толку брзо – вели Јуриќ.
Забележува дека не може да се согласи со втората изјава на македонскиот министер – дека девојчето е убиено затоа што јавноста се вознемирила.
– Ова не е вистина. Ако ја погледнете анализата на она што се случи на социјалните мрежи од моментот кога девојчето исчезна, ќе разберете дека вистинскиот аларм се вклучи дури по четири часа – вели Јуриќ.
Тој нагласува дека поради ова е крајно опасно да се обвинува родителот.
– Не можам да се помирам со фактот дека еден родител, еден татко е подготвен на кој било начин да го предаде своето дете, да го продаде за толку тешко кривично дело. Во случај да се докаже дека тоа е вистина, најтешката можна казна мора да биде за таткото на девојчето, смета Јуриќ.
Повеќе од 15.000 луѓе потпишаа петиција во Македонија со која бараат враќање на смртната казна за сторителите на најтешките кривични дела.
– Тоа е она што ја карактеризира речиси секоја ситуација во регионот, кога ќе се случи страшно убиство, граѓаните сфаќаат што им останало, а тоа е едната сламка и најтешката можна пресуда, односно смртната казна. Апсолутно очекував ваква реакција и тоа е нешто што се очекува – вели Јуриќ.
Тој нагласува дека, сепак, треба да ги превенираме работите и многу повеќе да зборуваме за превентивни мерки. Тој смета дека смртната казна не е одговор на ваквите злосторства и дека е нереално да се очекува таа да се воведе.
– Македонија дефинитивно има многу за што да се грижи. Разговарајќи со луѓето од нивните невладини организации, Македонија е многу пониско од нас и тие имаат многу повеќе работа од нас – посочува Јуриќ.
Пред еден месец во Србија почна да функционира системот „Најди ме“. Игор Јуриќ вели дека таков систем би помогнал во Македонија и дека е дизајниран токму за такви случаи.
– Ако зборуваме за криминални киднапирања на деца, тоа се најопасните случаи. Просечниот животен век на едно дете, на глобално ниво, е четири часа од моментот кога детето е киднапирано до смрт. Важно е да се реагира брзо и итно и затоа системот е толку важен. Не можам да тврдам дека ова дете ќе беше пронајдено живо, но одговорно можам да тврдам дека немало мали шанси некој човек да побегне по тоа што го направил и да го нема до крајот на денот, со голема е веројатноста дека никогаш нема да биде пронајден – истакнува Јуриќ.
Тој вели дека мора да се започне јавна едукативна кампања бидејќи во претходните неколку случаи кога децата исчезнаа во Србија, се очекуваше да се активира системот.
– Луѓето мора да бидат свесни за фактот дека системот не може и не треба да се стартува за секое пријавено исчезнато лице бидејќи го губи своето значење. Кога ќе се случи да се исполнат критериумите поставени во системот и кога полицаецот ќе оцени дека животот на детето е во опасност, тогаш системот ќе се активира и тогаш како општество ќе имаме целосна и ефективна моќ да му помогнеме на самото дете – објаснува Јуриќ.