Во италијанското село Небиуно, Ана Поси сè уште работи секој ден во своето кафуле Бар Централе, каде што подготвува еспресо од 1958 година. Минатиот месец го прослави својот 101-ви роденден.
Кафулето го отворила заедно со својот сопруг пред повеќе од шест децении, а по неговата смрт во 1974 година, продолжила да работи сама. Продолжува да ги пречекува локалните жители и туристите, обезбедувајќи услуга што стана симбол на континуитет и интимност со заедницата.
-Овој бар не е само место за кафе. Луѓето доаѓаат да се сретнат, да разменуваат информации и да се поврзат. Исто така, им помагам со административните работи, а понекогаш им дозволувам да ги изложат своите уметнички дела тука бесплатно, изјави Ана Поси за Ројтерс.
Ана почнала да работи во угостителството веднаш по училиште. Нејзините родители воделе ресторан, бар и продавница за тутун, а по Втората светска војна работела во рестораните на нејзиниот чичко во Џенова. Таму ги научила сите аспекти на работата, од послужување и чистење до лидерство и организација.
Културата на кафе во Италија, како што истакнува Ана, значително се променила во текот на децениите.
-На почетокот, барот секогаш беше полн. Работниците од блиските фабрики доаѓаа наутро на кафе, а подоцна пиеја грапа. Тогаш, работата имаше свој ритам и динамика, се сеќава таа.
Во текот на 1960-тите, Бар Централе доби подиум за танцување и привлекол посетители од соседните градови. Ана стекна лојални клиенти меѓу адвокатите, лекарите и инженерите.
За неа, Бар Централе е многу повеќе од кафуле, тоа е место за собирање и поддршка на заедницата. Дури и на 101-годишна возраст, Ана Поси покажува дека љубовта кон работата и луѓето нема рок на траење, а нејзината работа останува симбол на долговечност и посветеност.