Локалните избори во Македонија секогаш претставуваат микрокосмос на националната политичка сцена, каде што големите партии ја тестираат својата комуникациска стратегија и способноста да се приближат до граѓаните. Во последната кампања се гледа интересен контраст меѓу два основни играчи, кои прикажуваат различен пристап кон медиумите, визуелниот идентитет и целните пораки.
На прв поглед станува впечатливо дека ВМРО-ДПМНЕ вложува значителни ресурси во визуелно модерни спотови и кратки видеа, дизајнирани да го привлечат вниманието на гласачите преку емоции и ангажман. Спотовите се динамични, со јасни симболи и мотиви на заедништво, иднина и локална акција. Овој стил е типичен за современите изборни кампањи во регионот и светот, каде што емоцијата често се користи како првичен инструмент за привлекување на внимание и создавање на позитивен впечаток.
СДСМ, пак, ја користи класичната форма на политички говори и аналитички спотови, често повторувајќи пораки од минатите избори, со фокус на критика на противникот и обвинувања за минатото. Таквиот пристап е помалку визуелен и емотивен, и најчесто резултира со понизок ангажман кај гласачите, особено меѓу помладите демографски групи кои се повеќе ориентирани кон кратки, динамични и визуелно инспиративни содржини.
Во овој циклус, СДСМ се потпира на аналитичари и јавни личности за да ги зајакне своите пораки, што е класичен политички пристап. Директнотo или индиректното учество на лица новинари во кампањата е обид да се додаде кредибилитет и да се пренесе порака за експертско знаење и сериозни анализи. Меѓутоа, од аспект на комуникациската наука, овој пристап носи ризик од ефект на „оддалеченост“: гласот на новинарот аналитичар може да биде перципиран како обид за партиска манипулација, наместо како искрена анализа, особено ако јавноста ја смета медиумската стратегија за повторлива.
Клучната разлика меѓу двете кампањи е токму во стратегијата за перцепција. Едната страна се обидува да создаде динамичен и модерен впечаток, фокусирајќи се на визуелни пораки и емоции кои го освојуваат вниманието. Другата страна, пак, се држи до традиционални пораки и критика на противникот, што може да создаде впечаток на „застој“ или повторување на старите дискурси.
Истражувањата на јавноста покажуваат дека првиот впечаток и емоционалната ангажираност се значајни фактори за формирање на ставови кај гласачите. Дури и ако програмата или политичките предлози се релевантни, недостатокот на современа комуникација може да го намали нивниот ефект. Од таа перспектива, модерниот визуелен пристап може да делува како значајна предност, дури и пред формалните аргументи.
Локалните избори во Република Македонија се примарно тест на способноста на партиите да се приспособат кон нови форми на политичка комуникација. Кампањата покажува дека модерната, емоционално-насочена комуникација има потенцијал да го зголеми ангажманот на гласачите, додека традиционалниот, аналитички фокус, ако не се комбинира со свежа визуелна стратегија, ризикува да изгледа застарено, истрошено и веќе видено.
Динамичниот и визуелно привлечен пристап практикуван од ВМРО-ДПМНЕ создава впечаток на енергија и свежина, што им овозможува полесно да се поврзат со гласачите. Ваквиот стил на кампања носи дополнителни политички поени, особено кај младата и урбаната публика, која бара нови и поиновативни форми на комуникација. Токму оваа кампањска стратегија може да се покаже како клучна предност и фактор, што ќе ја наклони изборната вага во нивна корист.
Од академски аспект, ова е вреден пример за тоа како медиумските стратегии, визуелниот дизајн и изборот на говорници влијаат врз перцепцијата на политичката јавност. Но, конечниот исход не зависи само од партиите и нивните кампањи – на потег се граѓаните. Тие одлучуваат помеѓу старото и новото, помеѓу истрошеното и иновативното, помеѓу традиционалните пораки и свежите пристапи и токму нивниот избор ќе ја одреди победата на овие локални избори.
10.09.2025 Проф. д-р ЈОВЕ КЕКЕНОВСКИ