Во неделата во Париз, „Ле монд“ извести со статија за она што го нарече „завршување на разводот“. Минхенскиот „Зидојче цајтунг“ објави наслов „Трамп ѝ објавува војна на Европа“. Стратегијата за национална безбедност на американскиот претседател за 2025 година, објавена минатата недела, испрати порака до Стариот Континент што го шокира светот. Давејќи се под масовна миграција, лошо управувани и малтретирани од лидерите на Европската Унија, сè понеспособни да раѓаат деца, европските антички нации, тврди документот, се соочуваат не само со економски пад туку и со перспектива за непосредно „цивилизациско бришење“. Во блиска иднина, се додава, „далеку е од очигледно дали одредени европски земји ќе имаат економии и војски доволно силни за да останат сигурни сојузници“.
Критичарите на претседателот Трамп од двете страни на Атлантикот го обвинија за распаѓање на НАТО и за застранување во прашања далеку од националната одбрана – како што се миграцијата, културата и демографијата – кои се во доменот на расистите и ксенофобите.
Но тоа е погрешен начин за толкување на документот. Внимателно прочитајте, пасусите за Европа всушност звучат повеќе како одбрана на континентот. Тие вклучуваат опис на Европа како „стратешки и културно витална“ за Соединетите Американски Држави. Малкумина од оние што се налутија поради документот се потрудија да направат разлика помеѓу Европа – географска област што е исто така кратенка за културата што се појави низ вековите, од мешавина од грчки рационализам и блискоисточен монотеизам – и Европската Унија, 33-годишен експеримент што има цел да ги замени националните држави на континентот со нова форма на транснационално управување со седиште во Брисел.
Во одредени кругови Европската Унија стана синоним за постдемократска трајна владејачка класа на регулатори и бирократи. Се покажа поуспешна во делегитимизирање на националните влади, да речеме во Париз и во Рим, отколку во префрлање на нивните одговорности за одбраната, буџетирањето и граничната полиција на Брисел. Тоа е затоа што европските гласачи не ѝ дадоа легитимитет да го стори тоа. Оние овластувања што Брисел можеше да ги усвои, ги грабна од гласачите кога тие беа преокупирани со еврокризата, пандемијата на ковид-19, војната во Украина и други вонредни ситуации.
Така гледа на работите администрацијата на Трамп. Нејзиниот документ ја идентификува Европската Унија како опасност за Соединетите Американски Држави – поради нејзината некомпетентност, а не поради нејзината антипатија. Брисел ги исцрпува економската моќ и моралот на нашите европски сојузници, додека настојува да ги обедини и зајакне. Уште посериозно, спои 27 земји во голема безгранична зона во која масовната миграција се покажа како речиси невозможна за запирање.
Авторот е новинар
Кристофер Колдвел