На еден од двата големи италијански острови, Сардинија, многу села и помали градови нудат куќи за едно евро и обезбедуваат пари за основање семејства и основање компании, но сепак незапирливо се движат кон целосен демографски колапс.
На Сардинија денес живеат малку повеќе од 1,5 милиони луѓе, бројка која постојано се намалува со децении.
Покрај намалувањето на бројот на жители, голем број села и мали градови сега се на работ на истребување, бидејќи младите се селат во големи градови како Каљари.
Најголемиот проблем за Сардинија е стапката на наталитет, односно фактот дека овој остров ја забележа најниската стапка на наталитет во Италија, која е 0,91 дете по жена. За да се одржи стабилно населението, жените треба да имаат просечно 2,1 дете.
Во едно од селата во Сардинија, Барадиља, последното дете е родено пред 10 години, а има 76 жители.
Ризикот места како Барадили да станат градови-духови го натера островот да се обиде да привлече нови жители.
Двојка што се преселува во село во Сардинија со помалку од 3.000 жители може да добие до 15.000 евра за купување или реновирање на куќа, до 20.000 евра за започнување бизнис што создава локални работни места и месечна субвенција од 600 евра за првото дете и 400 евра за секое следно дете, додека не наполни петгодишна возраст.
Овие стимулации се дел од пакетот против депопулација воведен од регионот. Покрај тоа, постојат и локални итни мерки, како што е понудата на општината Ололаи, која им нуди на новите жители куќи за 1 евро. Сепак, тоа не им ги донесе потребните резултати, а селата во Сардинија, како Барадили, имаат сериозни проблеми, пишува Политико.
Пред повеќе од 30 години, селото го затвори своето еднособно основно училиште, каде што заедно учеа локалните деца, на возраст од 6 до 10 години.
Барадили и околните села се одлучија за ротирачки училишен систем, во кој децата посетуваат настава во три различни села во текот на годината. Секое утро ги зема бесплатен автобус.
Посета на средно училиште или одење до болница е многу потешко, бидејќи обете служби се оддалечени повеќе од 30 километри.
Друго сардиниско село, Ололаи, стана „познато“ низ целиот свет нудејќи куќи за едно евро. Поминаа девет години од тогаш, и од 100.000 луѓе кои аплицирале, само неколкумина добиле објект во ова село.
Оваа програма делува како посредник помеѓу сопствениците на стари куќи, честопати поделени помеѓу различни семејства на наследници, и оние кои сакаат да ги добијат за малку пари. Како резултат на тоа, само мал број странски семејства успеале да купат куќа за 1 евро.
Во меѓувреме, селото продолжува да губи жители, намалувајќи се од 1.300 кога започна понудата на 1.150 сега.
Студиите покажаа дека куќите од едно евро сами по себе не се доволни, исто како што стимулациите за раѓање деца не се доволни, за да се свртат ефектите од демографскиот колапс.
Исто така, се покажа дека новите сопственици понекогаш одлучуваат да препродадат имот од едно евро по истата цена по која го купиле, бидејќи не можат да си дозволат повисоки од очекуваните трошоци за реновирање или не се задоволни од својот избор.