Вештачката интелигенција осмисли два нови потенцијални антибиотици кои би можеле да стојат на патот на инфекцијата предизвикана од бактериите MRSA и гонорејата отпорна на лекови, открија научниците.
Лековите биле дизајнирани атом по атом од вештачката интелигенција, која ги уништувала супербактериите во лабораторијата и преку тестови на животни. Двете соединенија сè уште бараат години развој и клинички испитувања пред да можат да бидат препишани.
Но, тимот на Масачусетскиот институт за технологија (MIT) кој стои зад ова вели дека вештачката интелигенција би можела да воведе „второ златно доба“ во откривањето антибиотици.
Антибиотиците ги убиваат бактериите, но инфекциите што се отпорни на третман сега предизвикуваат повеќе од еден милион смртни случаи годишно.
Прекумерната употреба на антибиотици им помогнала на бактериите да еволуираат за да ги избегнат ефектите од лековите, додека нови антибиотици недостасуваат со децении.
Истражувачите претходно користеле вештачка интелигенција за да пребаруваат низ илјадници познати хемикалии во обид да идентификуваат кои имаат потенцијал да станат нови антибиотици.
Сега тим од Технолошкиот институт во Масачусетс отиде чекор понатаму користејќи генеративна вештачка интелигенција за да пронајде антибиотици, особено за сексуално преносливата инфекција гонореја и за потенцијално смртоносните MRSA (метицилин-резистентни стафилококи ауреус).
Нивната студија, објавена во списанието Cell, испитала 36 милиони соединенија, вклучувајќи ги и оние што или не постојат или сè уште не се откриени.
Научниците ја обучиле вештачката интелигенција така што ја хранеле со хемиската структура на познати соединенија, заедно со податоци за тоа дали тие го инхибираат растот на различни видови бактерии. Потоа вештачката интелигенција учи како бактериите се под влијание на различни молекуларни структури, изградени од атоми како што се јаглерод, кислород, водород и азот. Потоа беа испробани два пристапа за дизајнирање нови антибиотици со употреба на вештачка интелигенција.
Првиот идентификуваше ветувачка почетна точка со пребарување на библиотека од милиони хемиски фрагменти, со големина од осум до 19 атоми, и изградени оттаму.Друг ѝ даде на вештачката интелигенција слободна волја од самиот почеток.
Процесот на откривање, исто така, елиминираше сè што изгледаше премногу слично на сегашните антибиотици, како и филтрираше сè што би било токсично за луѓето.
Научниците користеа вештачка интелигенција за да создадат антибиотици за гонореја и MRSA, вид бактерија што нормално живее на кожата, но може да предизвика сериозна инфекција ако влезе во телото. На крајот, следеа тестови на бактерии во лабораторија и на заразени глувци, што резултираше со откривање на два нови потенцијални лекови.
„Возбудени сме затоа што покажуваме дека генеративната вештачка интелигенција може да се користи за дизајнирање на целосно нови антибиотици“, изјави за Би-Би-Си Џејмс Колинс, професор на МИТ.
„Вештачката интелигенција може да ни овозможи ефтино и брзо да дизајнираме молекули и со тоа да го прошириме нашиот арсенал и навистина да ни даде предност во битката на нашите умови против гените на супербактериите.“
Сепак, тие сè уште не се подготвени за клинички испитувања и лековите ќе бараат понатамошен развој. Се проценува дека ќе бидат потребни уште една или две години пред да може да започне долгиот процес на тестирање кај луѓе.
Д-р Ендру Едвардс, од Иницијативата Флеминг и Империјал колеџ во Лондон, рече дека работата е „многу значајна“ со „огромен потенцијал бидејќи демонстрира нов пристап кон идентификување на нови антибиотици“.
„Иако вештачката интелигенција ветува драматично да го подобри откривањето и развојот на лекови, сè уште имаме многу напорна работа да направиме во тестирањето на безбедноста и ефикасноста“, додаде тој.
Тоа може да биде долг и скап процес без гаранција дека експерименталните лекови на крајот ќе им бидат препишани на пациентите. Исто така, постојат и такви кои повикуваат на пошироко подобрување во откривањето лекови со употреба на вештачка интелигенција.
Професорот Колинс вели дека „ни требаат подобри модели“ кои одат чекор подалеку од тоа колку добро лековите функционираат во лабораторијата, до оние кои се подобар показател за нивната ефикасност во телото.
Доколку се измисли нов антибиотик, идеално би се користел што е можно помалку за да се зачува неговата ефикасност, што би го отежнало остварувањето профит за секого.