Пејачката Снежана Ѓуришиќ не крие колку ѝбило тешко што ненадејно го изгубила сопругот, поради што имала проблем со депресијата.
За среќа, редовните посети на психолог ѝпомогнале да закрепне.
-За себе, во мојата глава, ја немав таа дијагноза, но видов дека нешто не е во ред, бидејќи самотијата ми одговараше. Дури и моите деца и секој што ќе остане во куќата повеќе од половина час ми пречеше. Одев на работа и брзо доаѓав дома само за да бидам сама. Гледав серии и играв игри, само за да бидам сама, рече Снежана Ѓуришиќ и додаде:
„Го изгубив брат ми, па сопругот, па татко ми. Загубата на мојот сопруг беше многу сурова и тоа што се помири со слабоста што ја има мажот… Јас сум борец и активен и агилен, и завршувам се што сакам и сега, после 36 години, останав без мојата брачен другар. Имаше срцев удар. Прашањето беше само – како е можно повеќе да го нема. Таа беспомошност ме доведе во депресија“.
Се чувствувала ужасно, па помош побарала насекаде.
-Целиот свет ми се сруши, животот падна врз мене. Една година не можев да не плачам од спомнувањето на името на мојот сопруг. Знаев дека додека не помине, не треба да одам никаде. Потоа се слушнав со една колешка, која ја имаше истата ситуација и таа ме упати кај свештеник. Ги земав сите тие информации и дури после еден месец, кога ме фати тој напад, му се јавив на телефон околу 10 навечер на тогашниот монах. Имаше некој разговор што не се сеќавам. Но, интересно, по тој разговор почувствував олеснување. Имав посета и на психолог и по една година почувствував олеснување, истакна таа.
-Фала му на Бога, поминав без лекови. Кога разговарав со свештеникот, ми беше полесно час-два, а потоа се зголемуваше подолго време. Се молев и зборував. Тој притисок – излезете меѓу луѓето, седнете… не ми се допадна. Им се јавувам на децата, им кажувам дека ќе спијам, го земам таблетот и играм некои глупави игри. Немав стравови. Тоа траеше година и половина. Беше подобро кога отидов на одмор на работа и не се вратив дома веднаш. Одеше микрофон по микрофон. Поминаа четири години пред да го погледнам човекот со кој живеам денес, заклучи Снежана Ѓуришиќ во една емисија.