Светиот свештеномаченик Дионисиј Ареопагит
Се вбројува во Седумдесеттемина помали апостоли. Овој прекрасен маж беше од угледно нензабожечко семејство од Атина. Откако заврши фиолсофска школа во Атина, отиде во Мисир за да учи уште. Во тоа време еден ден на Крстот издивна Господ Исус Христос и сонцето се помрачи и во Мисир беше темно три часа. Тогаш Дионисиј возвикна: „Или Бог, Создателот на светот страда или овој свет завршува.“ Кога се врати во Атина се ожени со Дамара и со неа имаше синови. Беше член на највисокиот суд кај Грците, наречен Ареопаг, заради што и го доби називот Ареопагит. Кога апостолот Павле го проповедаше Евангелието во Атина, Дионисиј со целиот свој дом се крсти. Од Павле беше посветен за епископ Атински, бидејќи ги остави жената и децата и положбата во општеството заради љубовта Христова. Доволно долго патуваше со Павле и ги запозна останатите Христови апостоли. Отиде во Ерусалим со цел да Ја види Пресвета Богородица и средбата со Неа ја опиша во едно од своите дела. Беше и на погребот на Пречистата заедно со другите апостоли. Кога неговиот учител Св. Павле пострада маченички, Дионисиј посака и за себе таква смрт. И отиде да го проповеда Евангелието меѓу варварите во Галија, заедно со презвитерот Рустик и ѓаконот Елефтериј. Многу претрпе, но и многу успеа. За неговиот труд многумина незнабожци се обратија кон верата Христова. Во Париз Дионисиј изгради малечка црквичка во којашто Му служеше служба на Бога. Кога имаше деведесет години, го фатија и го мачеа за Христа, заедно со Рустик и Елефтериј, додека најпосле не ги убија со меч сите тројца. Отсечената глава на Свети Дионисиј отскокна на големо растојание и падна пред една христијанка Катула, којашто заедно со неа чесно го погреба и телото. Тој пострада во времето на Дометијан во 96 година. Напиша значајни дела: за таинственото богословие, за небесната и црковната хиерархија, за Пресвета Богородица.
Тропар
Ревнителу за вистината, Дионисие, ученику на великиот Павле, трагачу по бесмртноста, помазанику Христов, тебе мудрост Господ ти подари кога го виде твоето срце спремно за Него, ти кој стана откровение на Божјиот домострој, животот вечен го наследи, а за нас, предавајќи ни го твоето тело моли се до Небесната Црква да стигнеме.
Преподобен Јован Хозевит
Мисирец. Се подвизуваше во Хозевитската обител во времето на царот Јустинијан. Кога и да служеше литургија во олтарот гледаше небесна светлина. Во негова близина се подвизуваше старецот Ананија. Смирението на овие светители беше чудесно. Еден човек му го доведе на Ананија својот полуден син за да го исцели со молитва. Ананија го испрати кај Свети Јован како кај поголем од себеси. Јован пак, не можеше да не го послуша старецот, но возвикна: „Во името на Исус Христос ти заповеда Ананија а не јас, да излезеш од ова момче!“ И момчето веднаш оздраве.
Тропар
Блажен си ти, Јоване, слуго на Бога вишниот, кој Патот го пронајде со смирение и трпение. А Он те научи како благодат се собира и тихување чува, од кое душата со Бога се помирува. Моли се за нас, оче преподобен, кој со сила Господова мртви воскреснуваше и вода изведуваше во слава Негова.
Преподобен Дионисиј Печерски
Јеромонах и затворник. На Воскресение во 1463 година кај него се случи ваков настан. Со крстот и кадилницата тој ги обиколуваше пештерите за да ги покади моштите и гробовите на упокоените светии. Па преисполнет со воскресна радост влегувајќи во една пештера возвикна: „Христос воскресе!“ Во тој миг од гробовите екна глас силен како гром: „Ваистину воскресе!“
Тропар
Подвижничкиот живот твој во Христа Господа те преисполни, свет затворниче, со радост воскресна, и границата миговна го пренесе животот во вечноста, за радувајќи се со светиите да повикаш кон Небесата и Светлината: Христос Воскресе!
Свети Исихиј Хоровит
Беше прво негрижлив кон спасението на својата душа. Но се разболе тешко и умре и се врати од смртта и беше здрав. Тоа наполно го измени. Се затвори на Света Гора во една келија и со никого ништо не прозборе дванаесет години. Пред смртта му ја отворија монасите келијата и го замолија да им каже некоја поука. Тој само рече: „Кој помислува на смртта, не може да згреши.“ Неговото име се поврзува со т.н. исихасти, коишто молчењето, богомислието и умствената молитва ги истакнуваат како совршено дејствување на вистинските монаси. Тие имаа посебен Скит на „исихасти“, или „безмолвници“, на Света Гора. Се раскажува дека Св. Григориј Богослов на пример, Великиот Пост го минувал во непрестајно безмолвие.
Тропар
Те посети Господ, Оној Кој спасение за целиот род човечки промислува, и милост покажа возведувајќи те на пат непоимлив за разум човечки, од кој ти Исихие блажен вечност да бараш научи. На смртта постојано сеќавајќи се, вечна вистина ни остави: да се љубиме и простуваме, бидејќи дните се кратки. По неговите молитви, свети Господи, спаси и сочувај.