За луѓето кои се во долгорочна врска, живеат заедно и се емоционално поврзани, како што се брачните парови, новите студии покажаа дека некои здравствени карактеристики можат да се појават кај двајцата партнери. Здравствените проблеми можат да бидат заеднички кај двојката – а ова важи и за психијатриските нарушувања.
Врз основа на нова студија и анализа на повеќе од шест милиони парови низ Тајван, Данска и Шведска, меѓународен тим истражувачи откри дека луѓето имаат значително поголема веројатност да имаат исти психијатриски состојби како и нивните партнери отколку што би се очекувало, пишува RTS.
Овие состојби вклучуваат шизофренија, нарушување на вниманието и хиперактивност (ADHD), депресија, аутизам, анксиозност, биполарно растројство, опсесивно-компулсивно растројство (OCD), злоупотреба на супстанции и анорексија.
„Откривме дека повеќето психијатриски нарушувања имаат конзистентни брачни корелации низ генерациите, што укажува на нивната важност во динамиката на популацијата на психијатриски нарушувања“, напишаа истражувачите во објавен труд.
Ова е феномен што истражувачите го нарекуваат брачна корелација, а некои од најголемите корелации претходно се забележани во однос на религиозните верувања, политичките ставови, нивото на образование и злоупотребата на супстанции.
Научниците се согласуваат дека се вклучени три фактори: имаме тенденција да избираме партнери кои се слични на нас; нашиот избор на партнери е условен од разни ограничувања; и паровите кои живеат заедно долго време и во иста средина имаат тенденција да станат послични.
Според истражувачите, сите три влијанија веројатно се вклучени овде и тешко е да се издвои најважното.
И покрај различните култури и здравствени системи во трите земји, резултатите беа статистички слични низ целиот збир на податоци, иако имаше некои разлики за опсесивно-компулсивно нарушување, биполарно нарушување и анорексија.
„Како што покажуваат нашите резултати, сличноста на брачните другари и паровите што живеат заедно во однос на психијатриските нарушувања е конзистентна низ земјите и опстојува низ генерациите, што укажува на универзален феномен“, пишуваат истражувачите.
Ограничувања на студијата
Постојат некои ограничувања што вреди да се споменат овде: студијата не направила разлика помеѓу парови кои се запознале пред или по формална дијагноза, на пример. Сепак, моделите се доволно силни – и во доволно голема група луѓе – за да бидат значајни во студијата за менталното здравје.
Следните генерации беа анализирани само во Тајван, а не во Данска или Шведска, а истражувачите би сакале да видат повеќе податоци вклучени во идните студии. Потребна е и подлабока анализа на причините зошто се јавува оваа корелација.
Тимот, исто така, откри дека родителите со истото нарушување го зголемуваат ризикот нивните деца да го развијат. Ова има важни импликации за проучувањето на различни психолошки состојби: студиите и анализите генерално претпоставуваат дека нашите модели на средби и спарување за цел живот се во голема мера случајни, но ова истражување го предизвикува и тоа.
Доколку овој фактор може подобро да се анализира, би бил важен за пронаоѓање на најдобрите методи на лекување.
Истражувањето е објавено во списанието Nature Human Behavior.