Одењето, дури и умерено, секој ден може значително да го забави напредувањето на Алцхајмеровата болест, покажува ново истражување.
Во студија објавена во Nature Medicine, научници од Општата болница во Бригам во Масачусетс откриле дека поголемата физичка активност, или одењето, е поврзана со побавен когнитивен пад кај постарите возрасни лица кои имале повисоки нивоа на амилоид-бета протеин, протеин силно поврзан со Алцхајмеровата болест, објавува ScienceDaily.
Во просек, луѓето кои оделе помеѓу 3.000 и 5.000 чекори дневно доживеале околу тригодишно задоцнување во когнитивниот пад. Оние кои оделе од 5.000 до 7.500 чекори дневно виделе дека тоа задоцнување се продолжува на околу седум години. Спротивно на тоа, учесниците кои биле претежно неактивни покажале побрзо натрупување на тау протеин во мозокот, што е поврзано со прогресијата на Алцхајмеровата болест, и побрзо опаѓање на вештините за размислување и секојдневното функционирање.
„Ова објаснува зошто кај некои луѓе кои се чини дека се на патот кон Алцхајмерова болест не се влошува состојбата толку брзо како кај другите. Факторите на животниот стил се чини дека влијаат на најраните фази на Алцхајмеровата болест, што укажува дека промените во животниот стил можат да го забават почетокот на когнитивните симптоми ако дејствуваме рано“, рече авторот на студијата, Јасмир Чатвал, доктор по медицина, од Одделот за неврологија во Општата болница во Масачусетс.
Истражувачите испитале 296 лица на возраст од 50 до 90 години кои биле когнитивно нормални на почетокот на студијата.
Учесниците носеле педометри околу половината за да ја следат физичката активност и биле подложени на ПЕТ скенирања за мерење на амилоид-бета плаки и тау грутки во мозокот. Тие завршиле годишни когнитивни проценки во период од две до 14 години (просек = 9,3 години), а една подгрупа добила дополнителни скенирања на мозокот за да ги следи промените во тау протеинот со текот на времето.
Резултатите покажаа дека учесниците со покачен амилоид-бета кои оделе повеќе или правеле повеќе дневни чекори, доживеале побавен когнитивен пад и побавна акумулација на тау протеин. Статистичкото моделирање покажа дека примарната придобивка од одењето доаѓа од неговата поврзаност со побавна акумулација на тау протеин. Кај учесниците со ниски нивоа на амилоид-бета, имало малку докази за когнитивен пад или акумулација на тау протеин, а немало значајна поврзаност со нивоата на активност.
„Воодушевени сме што податоците од Харвардската студија за стареење на мозокот ѝ помогнаа на областа подобро да ја разбере важноста на физичката активност за одржување на здравјето на мозокот“, рече коавторот на студијата, д-р Риза Сперлинг, невролог во болницата „Бригам и жени во Масачусетс“.